از حـدیث لـوح می‌آید مـقـامات اینچـنین           که ندارد هیچ کس جزتو کرامات اینچنین
مانده در توصیف یک شأن تو ابیات اینچنین           سالها محکوم عشق توست، نیات اینچنین

تا ابـد مـرئـوس مائـیم و ریـاست با شما
ناز شصت هرکسی ما را رسانده تا شما
انقـلاب عـلم، با کرسی درست پا گرفت           بحث و استدلال از عصر شما بالا گرفت
فقه ما از نور فـقه جعـفری معـنا گرفت           میشود جزء مفاخر هرکس اینجا جا گرفت
راه گـم کـرده کـنـارت راه پـیـدا می‌کـند
از دمت پـیـر زنی کـار مسیـحا می‌کـنـد
آبـروی پــرچــم در اهــتـزاز مـا تـویـی           از بـقـیـه بـی‌نـیـازیـم و نـیـاز مـا تـویـی
ما هـمـه اهـل نـمازیـم و نـمـاز ما تـویی           پس شفاعت کن که تنها چاره ساز ما تویی
بانی ترویج عـاشورا تویی! پس بی‌گمان
خانه‌ات یعنی حسینیه شما هم روضه خوان
مجلس درست شلوغ و خانه‌ات خلوت شده           سـهـم تو در این دیـار آشـنـا غـربت شده
باز هم پشت دری لـبـریز جـمعـیت شده           خـانـۀ امـن الـهــی سـلـب امـنـیـت شــده
آتشی از خانۀ زهرا به این در هم رسید
ارث دست بسته حیدر به جعـفرهم رسید
پیرمرد شهـر از دارالعـباده رفـتـنـیـست           نور حق با عـده‌ای ابلیس زاده رفتنیست
دستهایش بسته شد پس بی‌اراده رفتنیست           بی‌عـمـامه بی‌عـبـا پای پـیـاده رفـتنیست
کوچه در کوچه به پشت اسب حالا میدوی
پیـش چـشـم مردمی بی‌عـار تنها میدوی
گرچه کوچه گردی و دست تو بند سلسله ست           راستی آقا بگو دور شما هم هلهله ست؟
راستی بر پای تو از خار صحرا آبله ست؟           راستی آقا دلت دلواپس یک قافـله ست؟
نیزه داری هم اگرباشد سری بر نیزه نیست
قلب هجده پارۀ پیغـمبری بر نیزه نیست